Notre Père qui es aux cieux, que ton nom soit sanctifié. Luc 11 : 2.
Ceci exprime l’adoration, l’appréciation de la bonté et de la grandeur divines et une vénération correspondante. En adressant notre prière au Seigneur, notre première pensée ne doit pas être une pensée égoïste relativement à nous-mêmes, ni une pensée concernant les intérêts d’autres personnes qui nous sont chères ; Dieu doit être le premier dans toutes nos pensées, dans toutes nos aspirations, dans tous nos calculs. Nous ne devons rien demander qui porterait atteinte à l’honneur du nom de notre Père Céleste ; nous ne devons désirer pour nous-mêmes ou pour ceux qui nous sont chers aucune chose qu’Il n’approuverait pas pleinement et pour laquelle Il ne nous autoriserait pas à prier. Il n’y a peut-être aucune qualité de cœur qui soit en plus grand danger de disparaître chez ceux qui se disent chrétiens que cette pensée de vénération de Dieu. Z’04-118. (R3352 : 2)
Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się imię Twoje. Łuk. 11:2
Słowa te wyrażają uwielbienie, uznanie dla Boskiej dobroci i wielkości oraz związaną z tym cześć. Gdy kierujemy do Pana swe modlitwy, naszą pierwszą myślą nie powinna być samolubna prośba dotycząca nas samych lub związana ze sprawami kogoś nam drogiego, bowiem pierwsze miejsce we wszystkich naszych myślach, dążeniach i planach należy się Bogu. Nie powinniśmy modlić się o nic, co nie pozostawałoby w zgodzie z chwałą imienia naszego Ojca Niebieskiego. Nie powinniśmy też pragnąć dla nas samych lub dla drogich nam osób niczego takiego, czego nie mógłby On w pełni zaaprobować lub o co modlić się nie dał nam prawa. Prawdopodobnie żadnej z cech serca nie grozi tak wielkie niebezpieczeństwo zaniknięcia pomiędzy tymi, co zwą się chrześcijanami, jak owej czci dla Boga. Z.04-118